Σε αντί­θε­τους ρό­λους από αυτούς που τους έχου­με συ­νη­θί­σει: από τη μια ο Ιω­άν­νης Με­τα­ξάς οπα­δός της Αβα­σί­λευ­της Δη­μο­κρα­τί­ας και κα­τά δή­λω­σή του υπέρ­μα­χος του κοι­νο­βου­λευ­τι­σμού, από την άλ­λη ο δι­αλ­λα­κτι­κός και με­τρι­ο­πα­θής Πα­να­γής Τσαλ­δά­ρης επι­κε­φα­λής των ακραί­ων και των αδι­αλ­λά­κτων, να αρ­νεί­ται να συμ­βι­βα­στεί με την Αβα­σί­λευ­τη. Δύο δι­α­φο­ρε­τι­κές νο­ο­τρο­πί­ες δι­οί­κη­σης, δύο δι­α­φο­ρε­τι­κές ιδε­ο­λο­γί­ες, δύο κόμ­μα­τα που ερί­ζουν για τον ίδιο πο­λι­τι­κό χώ­ρο, δύο ηγέ­τες που συ­γκρού­ο­νται μέ­χρι τε­λι­κής πτώ­σης.

Πο­λι­τι­κό πα­ρα­σκή­νιο, προ­σω­πι­κές στρα­τη­γι­κές, αδυ­σώ­πη­τοι πο­λι­τι­κοί αντα­γω­νι­σμοί με φό­ντο την κα­τα­κερ­μα­τι­σμέ­νη με­σο­πο­λε­μι­κή κοι­νω­νία και την ανεί­πω­τη προ­σφυ­γι­κή δυ­στυ­χία. Πα­ρα­σκη­νι­α­κές επεμ­βά­σεις του στρα­τού, προ­σω­πι­κά δι­λήμ­μα­τα, κοι­νο­βου­λευ­τι­κοί δι­α­ξι­φι­σμοί και επει­σό­δια, δω­ρο­δο­κί­ες, ανα­πτυ­ξι­α­κά έρ­γα και αντι­κομ­μου­νι­σμός σε μια επο­χή ακραί­ων πο­λι­τι­κών πα­θών και αδι­αλ­λα­ξί­ας.